Fiona en Maarten
Wij zijn Fiona en Maarten.
Leuk dat je op onze site bent.
Wij houden van reizen en wandelen.
Wil jij ook meegenieten van onze droomreizen?
Wandel dan met ons mee.
We zijn op vakantie in Lincolnshire en Suffolk
2025 Indonesie
We gaan op reis naar de eerste 10 jaar van het leven van Hedy. Taxi's uit Wageningen en Rijswijk arriveren precies tegelijk. Op naar Java!
Na wat gegeten te hebben nemen we afscheid van Ellen. Want doordat de vlucht afgelopen woensdag gecancled was, gaan we niet meer samen
In kwieke pas naar de gate
Wij vliegen voor het eerst van ons leven businessclass (alleen heen omdat we geen andere vlucht konden vinden). Hedy zegt: champagne, dat sla ik niet af
Over naar de luie stand
Het voorgerecht
Allerlei sfeerverlichting om in te stellen
Abu Dhabi
Dan hebben we eerste mooie gesprekken over 1940 geboren in Klaten, 3 jaar oud naar het Jappenkamp met de verschrikkingen
1,5 uur in het vliegtuig gezeten op weg naar Jakarta. Luiken open, techneuten die snel langs lopen en dan het bericht dat we een ander vliegtuig krijgen. Er weer uit en lopen naar andere kant van vliegveld. Hopelijk vertrekken over 1,5 uur
Daar zijn we dan weer bij elkaar. Net aangekomen met de taxi bij het appartement waar Ellen ons opwacht
De volgende ochtend gaan we op pad naar het oude stadsplein. Hier op de 19e zit ons appartement
Het Fatahillahplein in Kota Tua, het historische hart van Jakarta. In de koloniale tijd stond dit plein bekend als het Stadhuisplein, en het was het centrum van het oude Batavia, de hoofdstad van Nederlands-Indië.
Hedy herinnert zich deze grote boom nog
Dit was vroeger een assurantiekantoor
Fatahillah museum, voormalig stadhuis
Dan gaan we naar Cafe Batavia aan het plein
We gaan naar boven
Met uitzicht op het plein. Hier hebben we uitgebreid gesprek. Met behulp van AI maak ik een virtuele toer van het huis in Buitenrust naar de tuinen
Met ongelooflijk veel details. Dat roept talloze herinneringen op van Buitenrust. Daarna hetzelfde ook van Bataiva en de haven
We maken opnamen van wat Hedy vertelt. Teruggekomen ben ik alle teksten van copilot en wat we verder vinden ook in een apart document te zetten.
Hedy heeft zoveel verteld vandaag, echt heel bijzonder. 's avonds in appartement gaat eht weer verder over oma in Magelang en de bakkerij en melkerij daar
Even uurtje uitgerust in appartement. Eind van de middag nog naar de haven, eerst het moderne stuk
Dan nog een stuk nagebouwde historie
Wat drinken op een terras
En verder praten ook over iets recentere gegevens
's avonds naar een Toko in de Rode Winkel. Die heeft deze mooie plaat, maar de toko wordt verbouwd. We gaan weer weg.
Weer terug naar Cafe Batavia. Gezellig druk op het plein
Tijdens het eten heeft het hard geregend. Als we naar huis gaan is het plein helemaal leeg
gedag zeggen tegen de boom
We gaan vertrekken uit Jakarta, maar eerst nog naar het museum. Koffers mogen bij de receptie blijven
Hele kunst om weer over te steken
Mueum is nog mooi oud gebouw
Geen peper en zoutstel, maar inktpotten met zand strooien om gemorste inkt te verwijderen
Hedy herkent veel van de oude meubelen, zo ook deze tafels met marmeren blad
En ook deze rijstkom bijvoorbeeld
Bij deze oude bestuurder stond dat hij heel corrupt was
serieuze kast
Fiona zat al even buiten te wachten
Na het museum nog een keer naar het Fatahillah plein. Daar zijn ze aan het opbouwen voor een evenement
Het is weer lekker bij Cafe Batavia
permanente file in de oude stad
Dan de taxi naar Bogor
Mooie kamers in Hotel Salak Meritage
Onze kijkt uit op de tuinen, daar gaan we morgen naar toe. Je ziet de regenwolken al komen
Weer zoeken op de computer en telefoon naar aanwijzingen waar de Focklaan was. Aantal hele mooie kaarten, maar veel met weinig straatnamen
Taxi naar een toko. Eten met de vingers had Willem niet goed gevonden zegt Hedy
Je pakt vlees, vis en groenten zelf en dan wordt het afgebakken
Dan weer verder zoeken naar de Focklaan. Bij de speurtocht vinden we in een krant de geboorte aankondiging van Reinoud
Uren speuren hebben we een goed idee waar de Focklaan was. Hier zitten we in de lobby beneden in hotel
Woensdagochtend lopen we eerst door de straten waar de Focklaan was. Maar er is geen enkel oud gebouw te vinden, meeste ook heel lelijk
Hedy herkent wel type bomen. Het is ook niet gek: Buitenzorg was 100.0000 mensen. Het huidge Bogor is nu 1300.000 mensen. Dat is 30% meer dan Amsterdam. Veel straten hebben ook meerdere nummers van dezelfde naam, dus er zijn meer straten gekomen
Dus door naar de tuinen. We lopen langs het grote hek aantal km naar de hoofdingang. Deze zien we door het hek
Een zijingan die dicht is
Hier werkte de vader van Hedy, Richard Frederik Fisscher
Bij de hoofdingang van de tuinen
Was nog behoorlijk stuk lopen naar de hoofdingang van de tuinen, ik snap dat Hedy de sluiproute nam
Boven ticket kopen en dan omlaag de tuinen in
Daar zien we het presidentieel paleis, wat vroeger de residentie was
Hedy herkent het gebouw, maar het minaret gedeelte aan de bovenkant was er toe nog niet
Deze boom is er al een tijdje
Deze herkent Hedy
Hier zijn dan de lianen waar ze aan slingerden. Herbert was Tarzan en Hedy was Jane. Maar ze kon het wel beter...
Hedy herkent echt plekken. En er komen steeds meer Maleise woorden terug
Dan bij de rivier waar ze van steen naar steen sprongen
Hedy vertelt. Bekijk de video hier
Hier speelden we dan in onze hansopjes
Daar zien we ook lianen om het water over te slingeren. Herbert viel er dan halverwege af
Deze brug was er toen al
Niet goed onderhouden, we mogen er niet op
Daar is een restaurant
Als ze naar huis moesten werd er een jongen gestuurd om ze te hallen. Dan zeiden Herbert en Hedy tegen elkaar: Pigimana. Verstoppen
Het is flink zweten vandaag tijdens het lopen. Hedy's haar wordt ook helemaal nat van onder
Deze waterflessen krijgen we steeds
Hedy wil mie net als vroeger
Met de taxi terug naar het hotel, dan hoeven we ook niet weer ons leven te wagen door de weg over te steken. Dit is Atriumtuin van hotel. Later naar een leuk Soendanees restaurant Kluwih
Donderdag, we verlaten het lekker ouderwetse hotel Salak. Dit was onze gang
OP naar het tweede vloegveld van Jakarta. Ik ben bezig met de check-in goed krijgen, want dat moeten we zelf online doen
Kijk daar is ons vliegtuig
Leuk uitkijken aan het raam
Op Yogja nemen we de Gojek taxi. De dame in het groen loopt voor ons uit naar de taxi
Uur later zijn we Rajaklana, ons resort, ten zuiden van Yogja
Kijk naar het creatieve bad
Ellen laat de kamer van Hedy en haar zien. Bekijk de video hier
Prachtig uitzicht
Het is wel goed opletten voor Hedy op deze trappen naar onze huisjes
We horen de Tockay Gekko, die zo heet omdat hij dat geluid maakt: Toh-kee. Hedy weet dat nog goed
Fijn uitzicht
1,5 km verder is het restaurant van het resort. We gaan met het shuttlebusje
Ze hadden mooi uitzicht beloofd over Yogjakarta, en dat klopt helemaal
En heel lekker eten dat in etappes komt. Fiona's favoriet is Karidok. Specialiteit van Westjava. Soort variant op Gado Gado
Eerste tempeh die ik wel lekker vind
Het is hier mooi opgetuigd, nu weer terug met de shuttle
Vrijdag, we gaan naar Klaten. We zien een bordje naar Magelang, daar was het hotel van Hedy's oma
Klaten is totaal veranderd. eel druk geworden. Onze bestemming is deze oude suikerfabriek waar Hedy's vader onder andere werkte
Hedy herkent dit type huizen. Die waren voor de staf van de fabriek
Hedy loopt met Bagus, onze chauffeur van vandaag. Hij rijdt echt keurig. Ook al vindt Hedy het verkeer helemaal niets
Oude installaties voor de trainbaan die hier was
Kijk de locomotief is er nog, kan wel klein verfje gebruiken
DE oude slagboom ook
Dan komt onverwacht een soort gids aan. Deze meneer heeft hier nog gewerkt. Dit is pas dichtegegaan in deze eeuw
Onder zijn leiding gaan we de directeurswoning binnen
Nog paar oude stoelen
We zijn heel verbaasd dat niemand hier woont, want op zich is alles nog goed, zeker als je beetje opknapt
Oke, de elektra heeft klein beetje werk nodig. Baug vertelt dat hier soms filmopnamen worden gemaakt als ze oud huis nodig hebben, daarom doet elekttra het nog
Grappig, net zo'n terug hadden wij op de laan staan en heeft Ellen nu
Ze hebben nog even geprobeerd er een attractiepark van te maken, maar dat ging vlot verkeerd
Hedy met de pensionada gids
Bagus vertelt waarom er niemand hier woont, want er komen slechte geesten 's nachts. Dus ook zwervers komen hier niet als het donker is. Daarom gebeurt er gewoon niets met deze huizen
NOg wat oud materiaal in mini museum
Weer onderweg, Hedy woonde iets dichter bij de bergen. Papa reed met een jeep naar de fabrieken en plantages
We komen langs tempel complex Prambanan
Tijd om te lunchen, Bagus weet mooi restaurant
Frangipani
Tot slot, eten in hetzelfde restaurant. Bij het weggaan neemt deze poes afscheid van ons
We gaan naar de Borobudur. Veel file onderwerg, 2 uur in de taxi met Bagus
Dit was er vroeger nog niet. Een elektrische wagen om je naar de tempel te brengen
Mooi terrein
Fiona aarzelt of ze het leuk vindt om op de foto te gaan
Daar zijn we dan!
Hedy vertelt over 80 jaar geleden. Bekijk de video hier
de 7 niveaus om in het Nirvana te komen
met prachtie reliefen en beekden
Rennen weer allemaal eekhoorns rond
Ellen en ik worden regelmatig op de foto gevraagd. Groot en wit, dat is bijzonder. En hier wordt Hedy gevraagd
Zoals Hedy zegt, hier be ik dan eindelijk groot!
Lunchtijd
Pecel voor Hedy. Maar ze eet maar een deel op, want er moet ruimte blijven...
voor een stukje mango cake
Terugweg was nog iets langer met 2 uur en een kwartier. We zijn terug bij de eigen krokodil. Tijd om even te zwemmen voordat ik aan het verslag ga
Samen kijken naar een mogelijk school vroeger
Door de receptie
Na het eten even wachten op de shuttle
Zondag gaan we naar Semarang. Met de trein om die ervaring ook te hebben en omdat je het landschap dan goed kan zien
Deze trein is lekker vol. Wij hebben intercitiy met gereserveerde plekken en airco niet te vergeten
Dan blijken we een half uur vertraging te hebben
Maar daar zitten we dan
En we kopen een snackje in de trein
Mooi. Bij conducteurswisseling, wordt het bordje linksboven in beeld vervangen met de naam en telnummer van de conducteur
Dit is de deur naar buiten. Gewoon met een grendeltje
Deze foto nam ik om te laten zien hoe laag het plafond hier is in de trein
De avond valt al
Mannen trekken deze trappen op het goede plekje
Nogal druk hier
Scooters zijn zoals de fietsen bij ons
Het reinstation is een oud koloniaal gebouw
Yoghi stond al op ons te wachten. Nu is hij even de auto halen die een stuk verder geparkeerd was
Dan eten in het restaurant in het hotel, want we hebben al genoeg gereisd vandaag. Hedy zegt: dat bier heeft gejongd!
Herbert was Tarzan in de tuinen van Bogor. Papa werkte daar vlakbij en hij kwam bij de suikerfabriek in Klaten. Oma Fisscher had Hotel Montagne
Ontbijten in het hotel. Vandaag gaan we naar de HBS waar papa op school heeft gezeten. En naar de Erebegraafplaats waar onze overgrootmoeder, haar partner en nichtje liggen. Tijd voor overzicht: een stamboom
En hier ging papa Fisscher naar de HBS, die is er al sinds 1877
De vloer is nog van de 19e eeuw
En deze ook
origineel houten plafond vertellen ze
Yoghi heeft geregeld dat we rond mogen kijken met een beveiliger erbij
Origineel bovenlicht
En hekwerk
Een foto uit de tijd van papa, ca 1915, met docenten
Deze lessenaars zijn er nog. Yoghi weet heel veel van de geschiedenis van Semaran en in het algemeen. En hij wist nog niet dat het gat voor de inktpot was
Ik ben weer helemaal terug op school
De bel
Dit heb je allemaal nodig om een goed mens te zijn
Deze groep was aan het oefenen op het plein
Dan halen ze de schoolpet ook voor Hedy
We praten met Yoghi over van alles. Van Semarang tot de wereldpolitiek. En dat hij vandaag een vrijwillige vasten doet voor de mensen in Gaza
Dan naar het kamp Halmaheira waar Elise = de moeder van "Moeder" voor Hedy = oma Mungur = onze overgrootmoeder gezeten heeft met partner, schoondochter en nichtjes
Inmiddels is dit een "posh" wijk geworden
Kijk eens naar dit huis. Yoghi vertelt dat hij niet kan betalen om in deze wijk te wonen. Hij zoekt op wat dit huis kost: 265000 euro
Ik zoek op wat je daar bij ons om de hoek voor kan kopen 🙂
Hedy vertelt aan Yoghi het verhaal hoe ze als 4 jarige gedwongen werd om toe te kijken hoe de kijken in een grote kuil gegooid werden
Weer een stukkje verder. Dit was het huis van de Javaanse Bank van Johan Caspar Bijleveld, de vader van Oma Oosterbeek
Op weg naar hoogste punt van Semarang, naar het lunchrestaurant met uitzicht
Daar zitten we dan
Lekkere gefrituurde garnalen
Rundvlees met zwarte peper
Dit was het uitzicht dat Hedy, Ellen en Fiona niet hadden, alleen ik....
Dit had ik nog nooit gezien
Dan nog op zoek naar iets leuks van Batik
Naar de erebegraafplaats in Semarang
Naar onze familieleden die zijn omgekomen in de kampen
Dit was de 2e partner van Elise Henriette, die onze mama (lieneke) oom Donker noemde. Mama had goede herinneringen aan de plantage en Oma Mungur en oom Donker
Elise Henriette, moeder van schoonmoeder van Hedy /Oma Oosterbeek. En voor onze mama Lieneke: oma Mungur
Wat uitrusten in hotel en dan 's avonds naar Sate restaurant
Lekkere jasmijn thee, met daarin veel limoen en voor mij klein beetje en voor Yoghi veel suiker
Daar is eerste sate Ajam
Dan komt vriend Christo van Ellen
De sate kambing (geit)
Hedy vertelt over haar jeugd
Woensdag, onze laatste dag met zijn allen. We maken nog een taxirit naar een orchideeenfarm. In de verte Gunung Ungaran, 2050 meter hoog
Weer een taxi terug
Nog even tanken. Dan zetten ze een paal voor je auto, zodat je niet kan wegrijden tijdens het tanken
Nederlandsch-Indische Spoorweg Maatschappij (N.I.S.) in Semarang — beter bekend als Lawang Sewu, oftewel “het gebouw met duizend deuren”
Na ticket gekocht te hebben voor het museum naar binnen over de originele vloer
Gebouwd tussen 1904 en 1919, ontworpen door de Nederlandse architecten J.F. Klinkhamer en B.J. Ouëndag, met assistentie van C. Citroen
Eerst langs de winkeltjes
Deze lamp vinden we mooi
Het was een heel modern ontwerp toen. 429 deuren en duizend ramen, allemaal om het pand sneller te laten afkoelen 's avonds. In de 2 torens elk een 7000 liter watertank die diende als soort airco
Veel Indonesiers denken dat het hier spookt. En dat heeft alles te maken met dat het B gebouw door de japanners als executie en martelruimte is gebruikt in 1943-1945
Hedy en Ellen kijken naar tekening van oude "stasiun" van Bogor
Heel mooi gebouw
Dit was het eerste station. Eerst was het heel moeilijk om te bouwen, maar nadat de NL overheid een investering had gedaan, kwamen er allerlei maatschappijen die 7000 km train/tramrails bouwden
Vlakbij hotel een bakker. Wel een hele drukke weg oversteken, wat Hedy heel eng vindt. Brengt de herinnering: Oma de la Croix was heel bang in berkeer Ze zei ze rijden me vast dood dan hebben ze aower minder
Om vijf uur met de taxi naar Chinatown waar Christanto al op ons wacht voor een rondleiding door chinese tempel
Hij heeft Chinese grootvader en weet er veel van. Deze tempel is 90% origineel, in tegenstelling tot de meest bekende tempel die nog maar 5% origineel is
Bijzonder ritueel: Als het heel goed met je gaat kun je als dank een aantal vogels vrijlaten.
Alle Chinese tempels hebben open ruimte voor het licht en ventilatie
Er zijn behoorlijk veel mensen, sommigen ook aan het bidden. En de hoeveelheid wierrook en kaarsen is enorm, de noodzaak tot ventilatie snap ik wel
In een van de vele kamers staat Confucius
Mooi houtsnijwerk in meerdere lagen, niet makkelijk goed op de foto te zetten
Ook allemaal van hout dit raamwerk
We moesten op tijd komen zodat het nog licht was. Nu is het al weer donker
Volle maan door Semarang. Morgenochten om 5 uur gaat Ellen weg met de taxi naar vliegveld om naar Bali te gaan
Dan op weg voor de wens van Hedy: Sate babi. Dat is varkensvlees en nergens meer te krijgen, maar wel in china town
Dat is hem dan! Heel lekker, net als Hedy als kind kreeg
Verder allemaal babi gerechten. Met de babi kecap en panggang
Maar een paar gerechten want Chris wil naar meerdere restaurants. Dit is heel eenvoudige nasi goreng tent. Eten staat in grote tonnen. Steeds wordt een beetje in de pannen van de dame geschept.
Dus als je aankomt heb je in 20 seconden een bord eten met wat je wilt
En zodra de dames klaar zijn met een klant helpen gaan ze verder met de TV serie kijken 🙂
Hier zie je het opscheppen
Dan door naar het derde restaurant, tegenover de kapsalon van Chris
We krijgen nu Mie goreng
Daarna bezoeken we nog zijn salon waar hij met twee assistenten werkt
Hij heeft zelf ontworpen hoe zijn salon ingericht moest worden
Dit is verwijzing naar de chinese tempel die hij heeft laten maken: ook een soort atrium, waardoor er daglicht van boven komt
Zijn zaak gaat heel goed, 5 sterren op Google. En dit zijn ook mooie prijzen
Chris had gehoord van de kinderliedjes en zet die van de Kakatoe op. Inmiddels zoek ik er meerdere op en Hedy kent ze allemaal. Hedy zingt kinderliedjes in een kapsalon. Bekijk de video hier
Chris had een standaard bij zich en we moesten overal op de foto. Hier komt een deel van de collectie die hij toestuurde
Allemaal gingen we op de foto met ons eigen dier. Elk jaartal heeft een van de 12 dieren. Ellen heeft het konijn
Wij de aap
En Hedy de draak
Een uitglijder op de wc vannacht, lip ietsje dikker, maar gelukkig alles goed afgelopen, we zitten samen aan het ontbijt. Straks vliegen naar Jakarta
Instappen op het vliegtuig van Semrang. Gelukkig is het vliegtuig minder verroest
We hebben een airpot hotel, want we moeten morgen om 5:00 weer op en dan zijn we er zo
Zo, na 2 weken weer een wijntje!
Zo goed kun je de vliegtuigen meestal niet zien. En je hoort niets, heel goede isolatie, ook op de kamer
Tijd voor een snackje. Hedy vindt het alleen jammer dat het zo weinig is
We moesten in andere terminal zijn op het vliegveld, maar we worden keurig gebracht
8 uur vliegen later zijn we in Qatar
Doha is heel mooi vliegveld met een binnentuin. Voor het eerst dat Fiona en ik hier 's middags zijn
Hoge roltrap dus Fiona let goed op of alles goed gaat
Fijn om even te benen te strekken over de loopbrug
Na weer een flinke vlucht zijn we weer terug boven NL. Wel een teleurstelling dat Wageningen niet op de flightmap staat...
Jongeman staat al klaar om Hedy weg te brengen naar Wageningen! Het einde van een mooie reis naar de wortels van Hedy